به گزارش مشرق، سعید علی‌حسینی درباره پایان محرومیتش و اینکه می‌تواند از آبان ماه سال آینده دوباره به میادین وزنه‌برداری برگردد، گفت: خدا را شکر می‌کنم که سرانجام این کابوس تمام شد و موفق به برگشت به خانواده وزنه‌برداری شدم.

وی ادامه داد: این سال‌ها خیلی سخت گذشت و زمان به کندی سپری می شد، اما خدا را شکر این اتفاق رخ داد و روزی را که مدت‌ها چشم‌انتظار آن بودیم رسید. متأسفانه بهترین روزهای ورزشی‌ام را در حالی‌که می‌توانستم افتخارات زیادی برای کشورم کسب کنم از دست دادم، اما حالا با حمایت‌های مسئولان ورزش و پیگیری‌های مرادی و فدراسیون وزنه‌‌برداری این اتفاق خوب برای من افتاد و نمی‌خواهم دیگر روزهای طلایی پیش رو را از دست بدهم.

رکورددار وزنه‌برداری جوانان جهان در پاسخ به این سوال که در حالی‌که می‌توانسته در دو المپیک پکن و لندن وزنه بزند، اما این مسابقات را از دست داده آیا به المپیک 2020 فکر می‌کند، گفت:‌ آرزوی هر ورزشکاری حضور در مهم‌ترین رخداد ورزشی جهان و کسب خوشرنگ‌ترین مدال است. من هم از همان ابتدای شروع ورزش حرفه‌ای این رویا را در سر داشتم. حالا هم تلاش می‌کنم در مدتی که تا پایان محرومیتم مانده است با برنامه‌ریزی مناسب به این هدف بزرگ برسم.

علی‌حسینی در خصوص اینکه سال آینده او در پایان محرومیتش 30 ساله خواهد شد و آیا فکر می‌کند بتواند رکوردهای خوب گذشته را تکرار کند، گفت: از زمانی که قوانین تغییر کرد و احساس کردم که می‌توانم برگردم تمریناتم را از سال 2015 شروع کردم؛ البته نه به قصد وزنه‌برداری و رکورد زدن بلکه تمرینات بدنسازی را برای حفظ آمادگی بدنی‌ام انجام دادم. هر چند که مرتب به این موضوع فکر می‌کردم که روزی این اتفاق برای من می‌افتاد.

وی تصریح کرد: درست است دیگر جوان نیستم و سنم بالا رفته است و شاید نتوانم رکوردهای گذشته را تکرار کنم، اما در سنگین وزن شرایط متفاوت است و وزنه‌برداران در 28-27 سالگی به اوج پختگی می‌رسند. البته وزنه‌بردارانی هم داشته‌ایم که در فوق سنگین در 35 سالگی قهرمان المپیک شدند. این به شرطی است که زندگی سالمی داشته باشیم و از نظر بدنی و آسیب‌دیدگی هم شرایط مناسب باشد.

قهرمان وزنه‌برداری جوانان جهان تصریح کرد: وقتی که موضوع پایان محرومیتم جدی‌تر شد با یک ماه تمرین 180 کیلوگرم در یک ضرب و 220 کیلوگرم در دو ضرب را ثبت کردم. مطمئنم اگر دو ماه در اردو باشم به راحتی 220 و 240 کیلوگرم را در یک ضرب و دو ضرب ثبت می‌کنم.

وی در خصوص اینکه آیا به فکر رکوردشکنی هم است، گفت: زمانی که جوان بودم وزنه‌های بسیار بهتری می‌زدم و هدفم هم رکوردشکنی بود، اما حالا دیگر احساسی فکر نمی‌کنم و تلاش می‌کنم ابتدا ناکامی‌های گذشته را جبران کنم و با کسب مدال‌های خوشرنگ زحمات کسانی را که در این سال‌ها همراه من زحمت کشیدند را جبران کنم و آرزوهایی را که درگذشته می‌توانستم به آن دست پیدا کنم جامه عمل بپوشانم.

علی‌حسینی گفت: قبلا جوان‌تر بودم، اما حالا سنم دیگر بالا رفته است و از احساس به دور هستم و هدفم کسب مدال‌هایی است که باید خیلی زودتر به آن می‌رسیدم تا زحمات پدر، مادر، خانواده و همسرم را جبران کنم. الان قطعا برای جبران زحمات آنها می‌خواهم وزنه بزنم و امیدوارم خدا کمک کند تا بتوانم باعث سربلندی آنها شوم. بعد از حضور مرادی در اردوی اردبیل امیدواری زیادی به من دادند که این مشکل حل می‌شود و من هم با انگیزه بیشتری از قبل تمرین می‌کردم.

قهرمان وزنه‌برداری جوانان جهان در خصوص اینکه یکی از شروط فدراسیون جهانی قرار گرفتن نام او در حوضچه دوپینگ وادا است و باید بیش از گذشته مراقب باشد، گفت: همیشه مراقب بوده‌ام و حرفه‌ای زندگی می‌کردم. زمانی که خودم در اردبیل تمرین می‌کردم یا زمانی که 3 بار رکورد جهان را همراه تیم مناطق نفت‌خیز جنوب شکستم با برنامه خودم پیش می‌رفتم، هیچ مشکلی برای من پیش نیامد، اما متأسفانه زمانی‌که در اردوی تیم ملی بودم و با برنامه‌های آنها کار کردم این اتفاق تلخ رخ داد، اما قول می‌دهم دیگر تکرار نشود و تمام حواسم را برای جبران گذشته به کار گیرم.

وی در خصوص اینکه زمانی به پرتاب دیسک و دوومیدانی رو آورده بود و چه شد آن را ادامه نداد با وجود اینکه گفته می‌شد رکوردهای خوبی هم به ثبت رسانده است،‌ گفت: با توجه به اینکه دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه اردبیل هستم با توصیه استادم که می‌توانم در این رشته موفق باشم شرکت کردم تا به تیم دانشگاهم شرکت کنم. با توجه به اینکه تکنیک خوبی داشتم با تمرین کمی اول شدم، اما هیچ وقت به صورت حرفه‌ای آن را دنبال نکردم؛ چون تمام علاقه من وزنه زدن است.

علی‌حسینی در خصوص شرایط سنگین وزن ایران با توجه به مصدومیت‌های سلیمی و عملکرد ضعیف سایر نفرات و اینکه او در این شرایط می‌تواند ستاره تیم ایران باشد، گفت: همیشه دوست داشتم که با رقابت سالم به تیم ملی و مدال‌های جهانی برسم. حالا هم دوست دارم مانند گذشته سکوهای اول و دوم جهان برای ایران باشد. برای بهداد هم آرزوی سلامتی می‌کنم و امیدوارم بتواند دوباره خود را به عنوان نفر اول فوق سنگین جهان مطرح کند.